bieda bieda

Czw 17 Mar 2022, 18:32

Pszczółko śpij słodko już
Skrzydło zwiń żądło złóż
Śpij ach śpij do białego dnia
~~Pszczółki me kładźcie się~~
W dziupli na samym dnie
Wasz miodek się dobrze ma
Zaśnijcie do słów które śpiewam
| Bzyczeć i żądlić dziś już nie trzeba
Pszczółki me kładźcie się
W dziupli na samym dnie
Po miód sięgnę raz drugi i znów
No cóż nie wstawajcie
I szansę dajcie
Życzę wam słodkich snów

Czw 17 Mar 2022, 18:37

Thomas Doe napisał:Pszczółko śpij słodko już
Skrzydło zwiń żądło złóż
Śpij ach śpij do białego dnia
~~Pszczółki me kładźcie się~~
W dziupli na samym dnie
Wasz miodek się dobrze ma
Zaśnijcie do słów które śpiewam
| Bzyczeć i żądlić dziś już nie trzeba
Pszczółki me kładźcie się
W dziupli na samym dnie
Po miód sięgnę raz drugi i znów
No cóż nie wstawajcie
I szansę dajcie
Życzę wam słodkich snów

sekret 12356:

Czw 17 Mar 2022, 18:37

The member 'Thomas Doe' has done the following action : Rzut kością

#1 'k100' : 68, 84, 38

--------------------------------

#2 'k100' : 9, 99, 30, 57, 57, 91

Czw 17 Mar 2022, 19:23

Niektóre kody bazują na tych kodach, które składają się na szablon morsa - ja je tylko trochę pozmieniałam. Jeżeli coś komuś nie działa, albo nie umie sobie podmienić, to ja zawsze pomogę. Większość grafik, które wrzuciłam w tych kodach, pochodzą z tego bloga.

1. Relacje z opisem po najechaniu. Same przerzucają się do następnego wiersza kiedy skończy im się miejsce w poprzednim.

MałżonkaOpis relacji.

Kwiatek Opis relacji.

CiociaOpis relacji.

CillianOpis relacji.

ZagadkaOpis relacji.

KochankaOpis relacji.

MatkaOpis relacji.

SzefowaOpis relacji.

NemezisOpis relacji.

Kod:: <div style="width:100%;display:flex;justify-content: center;flex-wrap: wrap;"> [tutaj wkleja się relacje] </div> <style>.relka {margin:3px;width: 100px;text-align: center;padding: 7px 7px 13px 7px;background: #101010;border: 1px solid #171717;} .relka img {max-width:100%;opacity:0.7;border-radius:2px;} .imie {position:relative;display:inline-block;font-family: 'Parisienne';font-size: 18px;letter-spacing: 1px;top:3px;text-shadow: 1px 1px 0px black, 0px 0px 15px black;}.imie .opisrelki{line-height:9px;font-size: 9px;letter-spacing: 1px;position:relative;top:-5px;visibility: hidden;width: 150px;background-color: #030303;color: #656565;border: 1px solid #111;text-align: center;padding: 10px;border-radius: 2px;position: absolute;z-index: 1;top: -5px;left: 120%;font-family: Verdana;text-align: left;transition:1s;opacity:0;}.relka:hover .opisrelki{visibility: visible;opacity:1;}</style>

Kod:: Kod na relację z neutralnym czarodziejem: <div class="relka" style="border-bottom:3px solid #755353;"><img src="obrazek"><div class="imie">Imię<span class="opisrelki">Opis relacji.</span></div></div> W border-bottom:3px solid #755353; można zmienić ten kodzik koloru na inny, żeby pasował do rangi dodawanej relki: Gwardia Zakonu: #565C70 Śmierciożercy: #52664E Martwi, Azakban, Zaginieni: #6E5C6A Niekatywni: #666666 Zakon Feniksa: #6A6F85 Rycerze Walpurgii: #637D62 Neutralni: #755353 Dzieci: #52696B Niemagiczni: #8A7762 Duchy: #819B96 Przykładowo wypełniony kod: <div style="width:100%;display:flex;justify-content: center;flex-wrap: wrap;"> <div class="relka" style="border-bottom:3px solid #755353;"><img src="obrazek"><div class="imie">Mama<span class="opisrelki">Opis relacji.</span></div></div> <div class="relka" style="border-bottom:3px solid #755353;"><img src="obrazek"><div class="imie">Tata<span class="opisrelki">Opis relacji.</span></div></div> <div class="relka" style="border-bottom:3px solid #755353;"><img src="obrazek"><div class="imie">Brat<span class="opisrelki">Opis relacji.</span></div></div> </div>

2. Prosta ramka z obrazkiem w tle. Pierwszy wariant rozciąga się w nieskończoność, drugi zatrzymuje się na 300px i pojawia się suwak. Kod jest zrobiony tak, żeby wrzucić tam duży obrazek, który rozciągnie się na całą szerokość. Jeżeli ktoś chce użyć jakiegoś obrazka, który ma się powtarzać, trzeba usunąć z kodu background-size: cover;.

Smród spalenizny. Widok płomieni trawiących wszystko co posiadał. „Migdałów” się już w Londynie nie czyta.

Kod:: <div style="background-image:url('obrazek');background-size: cover;"><div style="padding:20px;background-color:#000000d4;border-radius: 2px;"><div style="border: 1px solid #222; padding: 20px;font-size: 12px;line-height: 14px;">Tekst</div></div></div>

Najpierw pojawił się napis na szybie. SZLAMA. Dużymi, czerwonymi literami. Nie mógł ich zetrzeć, chociaż spędził nad tym kilka dobrych godzin. Zabezpieczył pomazane okna, zamykał drzwi na gruby łańcuch, uważniej rozglądał się na ulicy. Zauważał te ukradkowe spojrzenia, nie umykały mu już splunięcia na chodnik. Kiedy stukał palcami w klawisze maszyny zauważył, że trzęsą mu się ręce. „Boję się”, pisze załamany, próbuje szukać pomocy u bliskich. Dociera do niego, że nie ma tu czego szukać. Jego egzystencja staje się samotna, odkładane pieniądze topnieją, a mieszkanie wydaje coraz mniej bezpieczne. Cillian zaczyna szkolić się mocniej w zaklęciach i obronie, odnalazłszy w sobie motywację większą niż pretekst do spotkania się ze znajomymi z klubu pojedynkowego lub starszym bratem. Powinien uciekać już wtedy, szkoda wielka, że tego nie zrobił od razu przenosząc dobytek, ale jakoś nie potrafił tego wszystkiego porzucić. Chciał walczyć. Na zmianę pakował się i rozpakowywał, płakał nad kuflem piwa i śmiał się do lustra. Obiady jadł w ciszy. Wreszcie ktoś zapukał do drzwi i nie czekał na to, aż pisarz mu otworzy. Następne sceny pamięta jak przez mgłę. Ktoś go kopał, w plecy i w brzuch, nie pamięta ich twarzy. Kiedy cudem im się wyrwał, kiedy uciekał ulicą nie wiedział czy to łzy mu lecą po twarzy czy krew. Pamięta stronnice książek latające w powietrzu, pamięta ogień trawiący drewniane meble. Czasami wraca tam w snach. Do tego jak leży na podłodze i myśli: „a więc tak przyszło mi umrzeć”. Ogień w kominku zaczął kojarzyć mu się z tym momentem, w którym myślał, że to koniec. Na jego widok zdarza mu się płakać. Do Londynu nigdy nie wrócił. Nawet gdyby chciał, to nie miał po co i jak tego zrobić - miasto zostało zamknięte dla „takich jak on”. Cillian nigdy jednak nie uwierzył w to, że osobom, które zamieniły jego życie w piekło udało się postawić ostatnią kropkę.

Kod:: <div style="background-image:url('obrazek');background-size: cover;"><div style="padding:20px;background-color:#000000d4;border-radius: 2px;"><div style="border: 1px solid #222; padding: 20px;max-height: 300px;overflow:auto;font-size: 12px;line-height: 14px;">Tekst</div></div></div>

Smród spalenizny. Widok płomieni trawiących wszystko co posiadał. „Migdałów” się już w Londynie nie czyta.

Kod:: <div style="background-image:url('obrazek');background-size: cover;"><div style="padding:20px;background-color: #111111d6;border-radius: 2px;text-shadow: 0px 0px 3px #000, 0px 0px 3px #000;"><div style="border: 1px solid #222; padding: 20px;font-size: 12px;line-height: 14px;">Tekst</div></div></div>

Najpierw pojawił się napis na szybie. SZLAMA. Dużymi, czerwonymi literami. Nie mógł ich zetrzeć, chociaż spędził nad tym kilka dobrych godzin. Zabezpieczył pomazane okna, zamykał drzwi na gruby łańcuch, uważniej rozglądał się na ulicy. Zauważał te ukradkowe spojrzenia, nie umykały mu już splunięcia na chodnik. Kiedy stukał palcami w klawisze maszyny zauważył, że trzęsą mu się ręce. „Boję się”, pisze załamany, próbuje szukać pomocy u bliskich. Dociera do niego, że nie ma tu czego szukać. Jego egzystencja staje się samotna, odkładane pieniądze topnieją, a mieszkanie wydaje coraz mniej bezpieczne. Cillian zaczyna szkolić się mocniej w zaklęciach i obronie, odnalazłszy w sobie motywację większą niż pretekst do spotkania się ze znajomymi z klubu pojedynkowego lub starszym bratem. Powinien uciekać już wtedy, szkoda wielka, że tego nie zrobił od razu przenosząc dobytek, ale jakoś nie potrafił tego wszystkiego porzucić. Chciał walczyć. Na zmianę pakował się i rozpakowywał, płakał nad kuflem piwa i śmiał się do lustra. Obiady jadł w ciszy. Wreszcie ktoś zapukał do drzwi i nie czekał na to, aż pisarz mu otworzy. Następne sceny pamięta jak przez mgłę. Ktoś go kopał, w plecy i w brzuch, nie pamięta ich twarzy. Kiedy cudem im się wyrwał, kiedy uciekał ulicą nie wiedział czy to łzy mu lecą po twarzy czy krew. Pamięta stronnice książek latające w powietrzu, pamięta ogień trawiący drewniane meble. Czasami wraca tam w snach. Do tego jak leży na podłodze i myśli: „a więc tak przyszło mi umrzeć”. Ogień w kominku zaczął kojarzyć mu się z tym momentem, w którym myślał, że to koniec. Na jego widok zdarza mu się płakać. Do Londynu nigdy nie wrócił. Nawet gdyby chciał, to nie miał po co i jak tego zrobić - miasto zostało zamknięte dla „takich jak on”. Cillian nigdy jednak nie uwierzył w to, że osobom, które zamieniły jego życie w piekło udało się postawić ostatnią kropkę.

Kod:: <div style="background-image:url('obrazek');background-size: cover;"><div style="padding:20px;background-color: #111111d6;border-radius: 2px;text-shadow: 0px 0px 3px #000, 0px 0px 3px #000;"><div style="border: 1px solid #222; padding: 20px;max-height: 300px;overflow:auto;font-size: 12px;line-height: 14px;">Tekst</div></div></div>

3. Propozycja propozycja prostych relacji dla osób, które nie lubią się z kodami lub obrazkami.

Powiązania

Lynette • Lorem Ipsum is simply dummy text of the printing and typesetting industry. Lorem Ipsum has been the industry's standard dummy text ever since the 1500s, when an unknown printer took a galley of type and scrambled it to make a type specimen book.

Cassius • Lorem Ipsum is simply dummy text of the printing and typesetting industry. Lorem Ipsum has been the industry's standard dummy text ever since the 1500s, when an unknown printer took a galley of type and scrambled it to make a type specimen book.

Havelock • Lorem Ipsum is simply dummy text of the printing and typesetting industry. Lorem Ipsum has been the industry's standard dummy text ever since the 1500s, when an unknown printer took a galley of type and scrambled it to make a type specimen book.

Narcissa • Lorem Ipsum is simply dummy text of the printing and typesetting industry. Lorem Ipsum has been the industry's standard dummy text ever since the 1500s, when an unknown printer took a galley of type and scrambled it to make a type specimen book.

Kod:: <h14 style="text-align:right;">Powiązania</h14> <div class="powiazania">[b]Lynette[/b] • Lorem Ipsum is simply dummy text of the printing and typesetting industry. Lorem Ipsum has been the industry's standard dummy text ever since the 1500s, when an unknown printer took a galley of type and scrambled it to make a type specimen book. [b]Cassius[/b] • Lorem Ipsum is simply dummy text of the printing and typesetting industry. Lorem Ipsum has been the industry's standard dummy text ever since the 1500s, when an unknown printer took a galley of type and scrambled it to make a type specimen book. [b][color=#52696B]Havelock[/color][/b] • Lorem Ipsum is simply dummy text of the printing and typesetting industry. Lorem Ipsum has been the industry's standard dummy text ever since the 1500s, when an unknown printer took a galley of type and scrambled it to make a type specimen book. [b][color=#52696B]Narcissa[/color][/b] • Lorem Ipsum is simply dummy text of the printing and typesetting industry. Lorem Ipsum has been the industry's standard dummy text ever since the 1500s, when an unknown printer took a galley of type and scrambled it to make a type specimen book. </div> <style>.powiazania strong {color: #755353 !important;font-family: Homemade Apple;text-shadow: 0 0 3px black;letter-spacing: 2px;font-size: 15px;}</style> <link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Homemade+Apple&display=swap" rel="stylesheet">

4. Kod, który zmienia wszystkie czerwone elementy wsiąkiewki na kolor organizacji (trzeba go wkleić w pierwszym poście).

Zakon Feniksa:

Kod:: <style>h15 {color: #6A6F85;} .postbody .content strong, .postbody strong {color: #6A6F85;} .tblz td.bieg, .tblz tr:first-child td {background-color: #6A6F85;color: #000!important;} .posttresc a, .posttresc a:visited {color: #6A6F85!important;} .tblz tr td:first-child, .tblz tr th:first-child {color: #6A6F85;}</style>

Rycerze Walpurgii:

Kod:: <style>h15 {color: #637D62;} .postbody .content strong, .postbody strong {color: #637D62;} .tblz td.bieg, .tblz tr:first-child td {background-color: #637D62;color: #000!important;} .posttresc a, .posttresc a:visited {color: #637D62!important;} .tblz tr td:first-child, .tblz tr th:first-child {color: #637D62;}</style>

5. Nagłówek #1.

Nagłówek numer jeden

Najpierw pojawił się napis na szybie. SZLAMA. Dużymi, czerwonymi literami. Nie mógł ich zetrzeć, chociaż spędził nad tym kilka dobrych godzin. Zabezpieczył pomazane okna, zamykał drzwi na gruby łańcuch, uważniej rozglądał się na ulicy. Zauważał te ukradkowe spojrzenia, nie umykały mu już splunięcia na chodnik. Kiedy stukał palcami w klawisze maszyny zauważył, że trzęsą mu się ręce. „Boję się”, pisze załamany, próbuje szukać pomocy u bliskich. Dociera do niego, że nie ma tu czego szukać. Jego egzystencja staje się samotna, odkładane pieniądze topnieją, a mieszkanie wydaje coraz mniej bezpieczne. Cillian zaczyna szkolić się mocniej w zaklęciach i obronie, odnalazłszy w sobie motywację większą niż pretekst do spotkania się ze znajomymi z klubu pojedynkowego lub starszym bratem. Powinien uciekać już wtedy, szkoda wielka, że tego nie zrobił od razu przenosząc dobytek, ale jakoś nie potrafił tego wszystkiego porzucić. Chciał walczyć. Na zmianę pakował się i rozpakowywał, płakał nad kuflem piwa i śmiał się do lustra. Obiady jadł w ciszy. Wreszcie ktoś zapukał do drzwi i nie czekał na to, aż pisarz mu otworzy. Następne sceny pamięta jak przez mgłę. Ktoś go kopał, w plecy i w brzuch, nie pamięta ich twarzy. Kiedy cudem im się wyrwał, kiedy uciekał ulicą nie wiedział czy to łzy mu lecą po twarzy czy krew. Pamięta stronnice książek latające w powietrzu, pamięta ogień trawiący drewniane meble. Czasami wraca tam w snach. Do tego jak leży na podłodze i myśli: „a więc tak przyszło mi umrzeć”. Ogień w kominku zaczął kojarzyć mu się z tym momentem, w którym myślał, że to koniec. Na jego widok zdarza mu się płakać. Do Londynu nigdy nie wrócił. Nawet gdyby chciał, to nie miał po co i jak tego zrobić - miasto zostało zamknięte dla „takich jak on”. Cillian nigdy jednak nie uwierzył w to, że osobom, które zamieniły jego życie w piekło udało się postawić ostatnią kropkę.

Kod:: <div class="ramka"><div class="ramkwew"><div class="obrazeknagorze"></div><div class="ikonka"></div><h15>Wsiąkiewka Havelocka</h15> [tutaj wrzucasz tekst]</div></div><style>.obrazeknagorze {background-image:url('obrazek'); background-size: cover;background-position: center;height: 200px;margin: -20px;box-sizing: border-box;border-radius: 40px 40px 0px 0px;border-bottom: 10px solid #101010;} .ikonka {width: 100px;height: 100px;margin: auto;background-image: url('obrazek');border-radius: 50%;margin-top:-60px;border: 10px solid #111;background-size: cover;background-position: center;}</style>

6. Nagłówek #2.

bieda bieda Tumblr_pbjs6tzRZ41wcpipoo6_100

bieda bieda Tumblr_pbjs6tzRZ41wcpipoo9_100

bieda bieda Tumblr_pbjs6tzRZ41wcpipoo3_100

bieda bieda Tumblr_pbjs8xmejx1wcpipoo3_100

Nagłówek numer dwa

Najpierw pojawił się napis na szybie. SZLAMA. Dużymi, czerwonymi literami. Nie mógł ich zetrzeć, chociaż spędził nad tym kilka dobrych godzin. Zabezpieczył pomazane okna, zamykał drzwi na gruby łańcuch, uważniej rozglądał się na ulicy. Zauważał te ukradkowe spojrzenia, nie umykały mu już splunięcia na chodnik. Kiedy stukał palcami w klawisze maszyny zauważył, że trzęsą mu się ręce. „Boję się”, pisze załamany, próbuje szukać pomocy u bliskich. Dociera do niego, że nie ma tu czego szukać. Jego egzystencja staje się samotna, odkładane pieniądze topnieją, a mieszkanie wydaje coraz mniej bezpieczne. Cillian zaczyna szkolić się mocniej w zaklęciach i obronie, odnalazłszy w sobie motywację większą niż pretekst do spotkania się ze znajomymi z klubu pojedynkowego lub starszym bratem. Powinien uciekać już wtedy, szkoda wielka, że tego nie zrobił od razu przenosząc dobytek, ale jakoś nie potrafił tego wszystkiego porzucić. Chciał walczyć. Na zmianę pakował się i rozpakowywał, płakał nad kuflem piwa i śmiał się do lustra. Obiady jadł w ciszy. Wreszcie ktoś zapukał do drzwi i nie czekał na to, aż pisarz mu otworzy. Następne sceny pamięta jak przez mgłę. Ktoś go kopał, w plecy i w brzuch, nie pamięta ich twarzy. Kiedy cudem im się wyrwał, kiedy uciekał ulicą nie wiedział czy to łzy mu lecą po twarzy czy krew. Pamięta stronnice książek latające w powietrzu, pamięta ogień trawiący drewniane meble. Czasami wraca tam w snach. Do tego jak leży na podłodze i myśli: „a więc tak przyszło mi umrzeć”. Ogień w kominku zaczął kojarzyć mu się z tym momentem, w którym myślał, że to koniec. Na jego widok zdarza mu się płakać. Do Londynu nigdy nie wrócił. Nawet gdyby chciał, to nie miał po co i jak tego zrobić - miasto zostało zamknięte dla „takich jak on”. Cillian nigdy jednak nie uwierzył w to, że osobom, które zamieniły jego życie w piekło udało się postawić ostatnią kropkę.

Kod:: <div class="ramka"><div class="ramkwew"><div class="paseknagorze"></div><div class="ikonki">[img]obrazek[/img] [img]obrazek[/img] [img]obrazek[/img] [img]obrazek[/img]</div><h15>Nagłówek numer dwa</h15>[tutaj wrzucasz zawartość]</div></div> <style>.paseknagorze {background: #633e3e;border-bottom: 10px solid #0f0f0f;height: 50px;margin: -20px;box-sizing: border-box;border-radius: 40px 40px 0px 0px;} .ikonki {margin-top:-40px;display:flex;justify-content:center;flex-wrap:nowrap;} .ikonki img {border: 2px solid #1a1a1a; padding: 1px; height: 80px;margin: 10px;border-radius: 2px;}</style>

7. Kod na relacje. Opis jest ukryty za obrazkiem. Same układają się w rządki.